νήαδε

νῆαδε (Α)

επίρρ. στο πλοίο («νῆαδ' ἐπεσσεύοντο», Ομ. Οδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < νῆα, επικ. αιτ. εν. τού ναῦς «πλοίο», + επιρρμ. κατάλ. -δε, που δηλώνει στάση σε τόπο (πρβλ. κρήνην-δε, μάχην-δε)].